Kao pera dodir-topla,nježna,mila
tvoja me koža zavodi strasno.
Glumim hladnoću,a iznutra-meka svila 
guram te od sebe,kažem:"Idi,već je kasno"
 
Život kao na pozorišnim daskama,
kao crno nije crno,kao bijelo nije bijelo,
vječito skriveni pod nekim maskama,
kao volim te na pola,kao ne dajem ti srce cijelo.
 
I stalno zidam bedem oko sebe,
ne priznajem da te volim a osjećaji me guše.
Mada je dovoljno da samo ugledam tebe
svi moji štitovi,odbrane,kao domine se ruše.
 
I dok miris tvoj na koži nosim,
otisak poljupca u uglu usana mojih,
nerado priznajem-ali i po vatri ja nogama bi bosim,
samo da nikad ne ostanem bez dodira tvojih.